You are here

Home

Spreuken

De man en de achteruitkijkspiegel

er was eens een man die gek was op spiegels in zijn auto

niet dat hi zo graag reed

hij kwam eigenlijk nooit vooruit

natuurlijk reed hij verder

of iets wat daarop leek

maar niemand had in de gaten dat hij het leven achteruit

via zijn spiegels bekeek

een grote gebeurtenis zat in de kieren van zijn bestaan

gas geven , bochten draaien , het achtervolgde hem

het sleurde achter hem aan

als een rugzak

maar het mooiste gebeuren

de weg liep dood

uitstappen en teruglopen en toen

met een geheven hoofd

de druppel en de oceaan

Er was eens een waterdruppel

hangend aan de rand van een blad

helder en zuiver maar wachtend en onwetend

omdat hij te druk met zichzelf was.

Boven de zon , beneden de rivier

de druppel ertussenin

zal ik springen ?

zal ik glijden ?

zal ik blijven ?

herhalend maar wachtend op wat ?

op het juiste moment

ben ik helder van geest en volledig transparant

pas dan laat ik los en ga ik in de zee

maar hij sprong niet en was bijna verdampt

de wind kwam voorbij en fluisterde door het riet